Girit mübadili İbrahim Oruç... Rahmetli eniştem, Himmet teyzemin değerli eşi.
Menemen’de ikamet ederlerdi. Teyzem
İzmir Kestelli Caddesi’nden gelin gitmiş. Bizim için enişteden öte, dayı amca
gibiydi... Çocukları olmayınca, kendisinin ve teyzemin yeğenlerini çok severdi.
Biz de onu çok severdik.
Küçüklüğümde, yaz
tatillerinde bağlarına gitmeyi çok
severdim. Bana Arzu ile Kanber, Battal Gazi türü kitaplar alır, okuturdu.
Okuma yazması yoktu ama babamın deyişiyle çok akıllı ve hesabını bilen bir
insandı.
Beni çarşıya götürür köfte
ısmarlar “Bugünkü yemeği pek sevmediğini biliyorum onun için getirdim” derdi.
Meneme’e giderken Basmane’den
trenle giderdik. Bizi babam uğurlardı. Bir keresinde Menemen’deki evlerinde
kaldıktan bir zaman sonra babamın bende kalan mendilini koklayıp durmuştum. Rahmetli
eniştem de “Anlaşıldı sen aileni özlemişsin. bir İzmir gezisi vacip oldu” demişti.
Ters dönen traktör altında kalıp ölen genç yaştaki yeğenine üzüntüsünden, haftasına da onu kaybettik. Kalbi altın gibi bir Giritli İbrahim Kahya’yı anmak istedim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder